Vorig jaar kwam ik tijdens mijn vakantie een superleuke fotoreportage tegen in het blad Maison Coté Sud. Een idee, geïnspireerd op een Griekse taveerne waar de tafels werden gedekt met vrolijke stoffen kleedjes, bedekt met plastic en vastgezet met elastiek.
Ik nam me toen voor om het om het goed te onthouden voor de volgende zomer – die nu dus is aangebroken. Maar gek genoeg dacht ik er zojuist pas weer aan. {Of misschien niet zo gek, gezien het weer en het magere aantal uurtjes dat wij buiten hebben doorgebracht.}
Het leuke is dat je elk stofje kunt gebruiken dat je nog hebt liggen. Door het extra laagje plastic zijn ze niet alleen vlekbestendig, maar ook regen- en windproof. Zeg nou zelf; geen overbodige luxe in ons wisselvallige klimaat.
Door het met een leuk stuk elastiek nonchalant vast te zetten maak je het helemaal af. Zo ben je niet meer beperkt tot een keuze uit de rollen tafelzeil of de obligate kleffe kleedjes die je bij sommige warenhuizen kunt kopen.
Hier kun je goed zien hoe het kleedje is vastgezet. Té simpel gewoon. Ik vind het een vondst. En nou maar hopen op mooi weer! Bron: Maison Coté Sud
Het is raak de laatste tijd met de bladen en de free publicity. Zoals een verwijzing in de ariadne at Home van afgelopen juni. In dezelfde maand een stukje over het vergrijzen van hout in de 101 woonideeën. Make-overs voor 3 edities van ariadne Brocante. Fotoshoot met Decoreren landelijke Stijl voor 3 edities. En deze week in Libelle 100% Brocante. Me happy!
De Libelle 100% brocante ligt nu in de winkel. Je kunt ook een ‘zomerpakket’ kopen; de brocantespecial in combinatie met de reguliere Libelle, de Libelle zomerrecepten en Libelle book-azine. Lekker om mee te nemen op vakantie of om van te genieten op een stretcher in de tuin (als het tenminste OOIT nog weer eens lekker weer wordt).
Aandacht voor de Abbondanza verflijn.
En een verwijzingen naar ‘t boek en de site.
Beetje jammer dat ze de oude site noemen i.p.v. de nieuwe www.verftechnieken.nl maar je kunt niet alles hebben hè? De oude site staat gelukkig nog online en verwijst wel door.
Door al dat gedoe komt er van blog updates trouwens niet veel terecht. Dat is dan wel weer jammer. Een fotoshoot vergt bijvoorbeeld nogal wat voorbereiding (nog afgezien van het ontwerpen en bedenken). Ik zorg er altijd voor dat ik de te fotograferen items in verschillende stadia heb voorbereid, anders zouden we met z’n allen staan te wachten tot de verf droog is. Als er dus één item gefotografeerd wordt, heb ik er zeker 3 of 4 van gemaakt, variërend van in de grondverf tot eindresultaat. (Een beetje zoals die tv-koks die in 2 minuten een dampende ovenschotel uit de oven trekken die ze van te voren al hadden gemaakt.)
Deze keer zouden er 4 items ten technieken worden gefotografeerd. Ik probeer daarom altijd iets kiezen waarvan ik vrij gemakkelijk meerdere exemplaren kan aanschaffen. Dus geen unieke stukken, geen brocante, kringloop, of antiek. Of natuurproducten. Zoals wat ik deze keer verzonnen had: pompoenen. Beetje lastig in de zomer hè? Gelukkig vond ik in de plaatselijke natuurwinkel de eerste pompoenen van de nieuwe oogst. Wel erg ieniemienie, maar ze waren oranje en het waren pompoenen dus het moest maar. Maar ik kon geen groot aantal pompoenen vinden die op elkaar leken. Dus in dit geval kon ik niet veel voorbereiden en moesten we een beetje sjoemelen met de droogtijd van de verf. Met als gevolg dat toen styliste Nadine heel enthousiast iets aan de fotografe wilde demonstreren, zij prompt een stuk verf aan haar duim had kleven. Ik was er op dat moment even niet en kwam terug om daar een zeer bedremmelde Nadine te vinden. Ik vond het erg komisch. En ach, een beetje bijwerken is zo gebeurd. Verder ook nog gelachen tijdens het maken van een aantal eindfoto’s waarvoor er het een en ander gestyled moest worden. Ik had twee vogelkooitjes staan die ik had gebruikt voor een andere verftechniek. Het idee was dat er eentje in de foto bij het tafereeltje moest hangen. Nadine moest daarom maar even als vogelkooi-vasthouder fungeren. Mocht een stukje van haar arm in beeld komen dan zou dat wel weer worden weg gefotoshopt. Ze hoefde alleen maar even 10 minuten in een zeer oncomfortabele houding doodstil te blijven staan; adem in en half op de tenen. Zie je het voor je? Uiteindelijk hebben we dat toch maar even opgelost met ijzerdraad en haken in het plafond 🙂 Toen naar buiten om daar nog wat foto’s te schieten. Hier zijn we stiekem met de zoomlens gefotografeerd door manlief die dit vanuit onze woonkamer mooi kon gadeslaan.
Zodoende heb ik ook kennisgemaakt met de aardige dame die hier woont. We mochten even van haar voordeur en gevel gebruik maken als decor. Tnx Willeke! (En voordat je denkt dat ik mijn buren niet ken; ik woon en werk in de binnenstad en daar ken je -behalve de andere ondernemers- niet iedereen). De bloemenman uit de straat werkte ook lief mee door een hortensia en krans uit te lenen. Tnx Floran! En de meneer met beperking die in het begeleid wonen complex tegenover de te fotograferen gevel woont, had de middag van zijn leven en pakte er een stoeltje bij om rustig naar ons te kunnen kijken onder het genot van een sigaretje. (Hij hoestte erg luidruchtig. Dat dan weer wel.) Oh ja: en het regende verder gewoon de hele dag aan één stuk door. Waardoor we de buienradar nodig hadden om te kunnen bepalen of we 5 minuten droog konden fotograferen. Kortom het was leuk.
Ik waardeer jouw feedback, dus laat gerust een reactie achter!